Penvriend
Met de hand schrijven wat je opvalt op een dag, het liefst met een vulpen.
Vandaag ga ik een pen uitzoeken. Als ik dat besluit in de ochtend neem, stemt het me meteen vrolijk. Een paar weken terug was ik bij een Engelstalige boekwinkel om een stapeltje van mijn eigen boeken te overhandigen aan de eigenaresse en viel me al op dat er wel erg sjiek ogende vulpennen op de toonbank lagen. Terwijl ik ze voorzichtig oppakte en begon te bestuderen werd me verteld dat de ene soort met inktpatronen werkte en je de andere soort met een potje inkt zelf kon bijvullen. Dat laatste klonk uitermate onhandig en misschien daarom wel zo leuk. De soort die met inktpatronen werkte leek wel erg kort om comfortabel mee te schrijven, maar nu bleek dat als je de dop eraf haalde je deze vervolgens op de achterkant kon schroeven en dan had je een pen met de lengte die je van een sjieke pen mag verwachten. Ik was om. Één van deze pennen zou mijn verjaardagscadeau aan mezelf gaan worden. Wijs gaf ik aan dat ik er even over ging nadenken. Dat vergt wat oefening om op zo’n met enthousiasme beladen moment te zeggen als je wat impulsief bent aangelegd kan ik je vertellen, maar vaak voel ik me daarna erg wijs en dat maakt het de moeite waard.
Een week later was ik weer in die boekwinkel te vinden: mijn boeken zouden tegen deze tijd uitgestald zijn op de tafel met lokale auteurs en dan zou ik even een foto komen maken, had ik met de eigenaresse afgesproken. Nog een mooie reden om mezelf die pen cadeau te doen, want ‘How a cow catches a hare’ op die tafel zien liggen, dat voelde als een heuglijk moment dat gevierd diende te worden. Alleen was de pen waar ik mijn zinnen op had gezet inmiddels weg. Een week of twee, dan zou deze er weer zijn, was de verwachting.
Op mijn bureau ligt standaard een werkende vulpen en vaak ook nog die ene niet-werkende omdat ik soms moeite heb met afscheid nemen van dingen. Veel dingen schrijf ik digitaal, typend. Dat gaat tien keer zo snel en vind ik voor het schrijven van hele verhalen - en voor vele andere doeleinden - vaak handiger. De dingen die me opvallen op een dag, nieuwe ideeën, iets waar ik in ‘t bijzonder blij van word of een gedachtekronkel die ik nog niet helemaal snap en waar ik later nog eens in wil duiken: die dingen schrijf ik liever met de hand op. Met een vulpen, in een papieren boekje.
Een paar dingen die me vandaag bijvoorbeeld opvielen:
Hoe geuren elkaar snel afwisselen als je langs winkels door de stad loopt.
Dat wie waar woont niet duidelijk is voor de postbezorger. Er werd aangebeld, ik rende naar de intercom en kreeg te horen dat hij wilde vragen of ik een pakketje voor de buren wilde aannemen, maar dat ze intussen zelf al naar beneden kwam. Even later liep ik de gang door en zag ik dat het pakketje voor mij was, en dus door de buurvrouw voor me was aangenomen.
Dat ik beter mijn impuls had kunnen volgen en mezelf meteen op die pen had kunnen trakteren want die was er vandaag nog steeds niet.
🪐 Wat viel jou op vandaag? 🪐
Tabee voor nu!
Demi
(foto van paddenstoelen die ik laatst in een bos tegenkwam)